Door de bomen het bos blijven zien

Wanneer je als opdrachtgever meer en betere samenwerking met de aannemer wilt, of wanneer je een onzekere scope hebt, kan een bouwteamfase een goede oplossing zijn; samen met de aannemer een ontwerp maken, waar je alle touwtjes in handen houdt.

Maar dan een manier om de samenwerking te formaliseren: er zijn op het moment drie courante contractvormen en op alle drie valt wat aan te merken: het (VGBouw) model 1992 is sterk verouderd en heeft standaard aanpassingen nodig om aan te sluiten op de hedendaagse tijd; het DG2020 model moedigt aanpassingen aan (om het contract project-specifiek te maken) en is eigenlijk afgekeurd door Bouwend Nederland en Model Bouwteamovereenkomst 2021 is voornamelijk op de hand van de opdrachtnemer.

Kortom, er is geen logische beste keuze en dus zal je waarschijnlijk een adviseur vragen om je de voors en tegens te vertellen en het contract op de juiste manier op te stellen en/of te wijzigen. Zelfs in het geval je meerdere malen een twee-fase contract hebt doorlopen, kan het nog steeds zijn dat je niet bekend bent met de implicaties van het contract voor een nieuw project. Zowel door de drie keuzes, als door de constante aanpassingen in die drie keuzes.

Extra barrières dus, voor iets dat voor de meeste partijen een noviteit zal zijn. Dat maakt het dan wel erg verleidelijk om toch terug te vallen op het bekende, zoals bijvoorbeeld een UAV-gc contract. Dat is jammer, want op die manier wordt het omarmen van twee-fasen contracten tegengewerkt door de goeie bedoelingen van de opstellers van de verschillende modelcontracten.

Het zou helpen wanneer er een modelcontract wordt opgesteld, dat uniform, bij de tijd is en met draagvlak bij alle partijen. Maar wanneer dat gedaan wordt, en het niet tegemoet komt aan alle drie de voorgaande eisen, en daarmee de de-facto “gouden standaard” wordt, heb je het probleem alleen maar erger gemaakt.

Benieuwd naar waarom en hoe wij als dpi bijdragen aan betere samenwerking? Neem contact op met Dick Waterink.